Tweepolig mensenkind

Als ik achter het schateren
van mijn glimlach
zou kunnen horen
hoe geruisloos leeg
het binnenin mij is,

Als ik achter al mijn briljante
oplossingen voor het wereldleed
zou kunnen zien
dat het mijn wereld is
die ten onder gaat,

Als ik achter al mijn weloverwogen
doorgehakte knopen
zou kunnen voelen
dat ik het lijntje naar
Mijzelf verbroken heb,

Dan zou ik kunnen weten
dat ik hier niet meer voor je sta
en Ik vandaag nog niet besta.

Dan zou ik kunnen voelen
dat Ik in mijzelf gevangen zit
en hoe ondraaglijk het is
dat al Mijn kracht
verloren gaat.

Nooit gekend
voor wie Ik ben
wat Ik de wereld
schenken wil…

Als jij
achter mijn grenzeloze woordenbrij
op zoek wilt gaan naar Mij,

Dan zal je zeker horen
dat mijn hart wanhopig
aanklopt bij de poort
die Mij de weg wijst
naar het
Leven.

Linda van den Brand-Pelt
Juli 2013